خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: آئین اعلام فراخوان هفتمین دوره مدرسه رمان با حضور علی‌اصغر عزتی‌پاک، تیمور آقامحمدی، محمدمهدی سیار و محمدقائم خانی در خبرگزاری مهر برگزار شد.

علی‌اصغر عزتی‌پاک مدیر دفتر داستان مؤسسه شهرستان ادب در آغاز این نشست با تشکر از خبرگزاری مهر بابت میزبانی از این نشست درباره مدرسه رمان گفت: از سال ۹۳ که مدرسه رمان افتتاح شد، ما عملاً باید تا امروز ۸ دوره را برگزار می‌کردیم و امروز نهمین دوره ما می‌بود. اما این بین دو دوره را به خاطر کرونا از دست دادیم و این وقفه به جریانی که شروع کرده بودیم آسیب زیادی هم وارد کرد. اگرچه باید اشاره کنم که این میان یک دوره از رمان کودک را هم برگزار کردیم. یعنی اگر بخواهیم مدرسه رمان کودک را هم حساب کنیم، این دوره هشتمین دوره ما محسوب می‌شود.

رویکرد شهرستان ادب خلق امید و رؤیا برای ایران است

عزتی‌پاک با بیان اینکه «امروز مدرسه رمان مورد اعتماد نویسندگان و اهالی ادبیات قرار گرفته است»، ادامه داد: همانطور که می‌دانید مدرسه رمان برای آموزش رمان‌نویسی شیوه‌های متنوع و مختلفی دارد که به قوت هنرجویان می‌افزاید. مهم‌تر از همه اینکه داستان‌ها خیلی حرفه‌ای نگارش پیدا کرده‌اند. به همین خاطر است که من معتقدم تجربه مدرسه رمان به ما نشان می‌دهد آموزش خلاقانه و هدفمند چقدر می‌تواند در موفقیت نویسنده و پیشرفت رمان مؤثر باشد. آموزش در حوزه ادبیات و هنر باید خیلی محافظه‌کارانه باشد؛ به این معنا که مجموعه‌ای که دارد آموزش می‌دهد، ورود محتوایی آشکار و صریح به آثار کسانی که وارد آن دوره می‌شوند نداشته باشد. حال و هوایی که آن دوره ایجاد می‌کند برای کسانی که در آن دوره حضور پیدا می‌کنند و آثارشان را خلق می‌کنند، کفایت می‌کند. و مدرسه رمان از این حیث خیلی مراعات نویسنده‌ها را کرده است و خواهد کرد.

نویسنده رمان «تشریف» در پاسخ به این سوال که «با توجه به مراعات نویسندگان در مدرسه رمان، آیا اساتید مدرسه رمان در جزئیات طرح، محتوا و داستان نویسنده هیچ ورودی ندارند؟»، پاسخ داد: محتوا به چه معنا؟ اینکه ما سفارش بدهیم و رویکردی ایجاد کنیم خیر. دوستانی که به اینجا می‌آیند معمولاً می‌دانند شهرستان ادب چه جایی است و برای این مؤسسه چه رویکردهایی اهمیت دارند. مهم‌ترین مسأله‌ای که شهرستان ادب روی آن تأکید دارد و در طول دوره هم به دوستان می‌گوئیم، رویکرد خلق امید و رؤیا برای ایران است. جز این، حالا اینکه چه چیزی بنویسند و با چه داستان و شخصیتی به این هدف برسند، متعلق و مربوط به خود آنهاست. البته همین را هم نمی‌گوییم؛ چون معمولاً کارها این خصوصیات را دارند. فکر می‌کنم واقعاً تا امروز به کسی نگفته‌ایم که رمانت باید این فضا را داشته باشد. حال و هوای مدرسه رمان به نحوی است که همه معتقدند کار تباه و سیاه کمکی به رمان امروز ما نمی‌کند. هم اساتید ما این رویکرد را دارند، هم نویسندگان جوان به مرور از این فضا دور می‌شوند.

مدرسه رمان به غنی‌تر شدن محتوا کمک می‌کند

این نویسنده درباره ویژگی‌های مدرسه رمان اضافه کرد: ما در مدرسه رمان مدام با هم گفتگو می‌کنیم. به جز مباحث فنی که توسط استاد مربوطه خودشان ارائه می‌شود، ما اساتید دانشگاه و منتقدان را به صورت جداگانه به مدرسه رمان دعوت می‌کنیم و آنجا درباره انسان ایرانی، هویت انسان ایرانی، حکمت اسلامی و حتی مسائل ملموس‌تر مثل محیط زیست و تاریخ و … جلسه می‌گذاریم. بچه‌ها با تکیه بر محتوایی که می‌خواهند ارائه بدهند از حضور اساتید جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و رمان هم بهره می‌برند. اینها چشم‌اندازی پیش روی بچه‌ها قرار می‌دهد که می‌تواند به دید کلی آنها نسبت به رمان و جامعه و زندگی کمک کند. درواقع باید بگویم مدرسه رمان به غنی‌تر شدن محتوا به بچه‌ها کمک می‌کند، ولی واقعاً به آنها محتوا نمی‌دهد.

عزتی‌پاک درباره نحوه گزینش هنرجویان مدرسه رمان بیان کرد: کسانی که توسط مدرسه رمان برای این دوره یک ساله انتخاب می‌شوند، عموماً نویسنده هستند و آدم‌هایی نیستند که اول راه باشند. نوشتن را تجربه کرده‌اند ولی به مدرسه رمان می‌آیند تا فرایند داستان‌نویسی را تکمیل کنند. به همین خاطر خودشان صاحب ایده و طرح و خلاقیت هستند و این‌طور نیست که ما به محتوای کسی ورود کنیم. همین خصوصیات باعث شده است که مدرسه رمان اعتماد جلب کند؛ هم از طرف مدرسین و فعالین ادبیات، هم از طرف نویسندگان جوان و هم مخاطبین.

طرح مدرسه رمان تا امروز جواب داده است

از عزتی‌پاک درباره تغییراتی که از دوره اول تا دوره هفتم در مدرسه رمان ایجاد شده یا خواهد شد پرسیدیم. او پاسخ داد: وقتی که قرار بود مدرسه رمان شروع شود، ما یک برنامه تقریباً کامل به شهرستان ادب ارائه دادیم. در شورای مدیران شهرستان ادب خیلی به این طرح ور رفتیم، در نتیجه طرح خیلی پخته شد. تجربیات ایران را کامل دیدیم و خود من با همه مدرسین داستان‌نویسی ایران حرف زدم که این مشورت‌ها در آرشیو شهرستان ادب وجود دارد. جدا از این، تجارب بیرون از ایران را هم دیدیم. لذا من در همین دوره ششم اساتید مدرسه رمان را به شهرستان ادب دعوت کردم و گفتم که ما این شیوه را توی این شش دوره اجرا کرده‌ایم، اما اگر به نظر شما کمبود و مشکلی وجود دارد بگویید تا آن را ارتقا بدهیم. همه اساتیدی که در آن جلسه حاضر بودند گفتند وقتی که این شیوه جواب داده و دارد جواب می‌دهد، لزومی ندارد فعلاً آن را دست‌کاری کنیم. به قول یکی از اساتید، به ترکیب برنده دست نمی‌زنند. فعلاً این طرح دارد جواب می‌دهد و کفایت می‌کند. اما اینکه آیا برنامه‌ای برای تغییر داریم یا نه، باید بگویم بله. امسال یک ایده جدید آورده‌ایم که انشاالله چندوقت دیگر درباره جزئیات آن صحبت خواهیم کرد. این طرح جدا از دوره مدرسه کودک است که در حال اجرای آن هستیم. قرار است یک مدرسه رمان پلاس یا «مثبت مدرسه رمان» هم داشته باشیم احتمالاً بعد از عید کارهای اجرایی آن را شروع کنیم. ولی آن کار دیگر مثل مدرسه رمان پر سر و صدا نخواهد بود، چون در دل مدرسه رمان اتفاق خواهد افتاد و نویسندگان ما با حضور در آن حرفه‌ای‌تر از آنچه که هست خواهند نوشت.

توجه به رمان نویسی

نویسنده کتاب «باغ‌های همیشه بهار» با تأکید بر اینکه امروز مدرسه رمان به جایگاه خوبی در میان اهالی ادبیات دست پیدا کرده است»، درباره اعتبار آثار این دوره افزود: ما این اعتبار را بی کم و کاست از آثاری که در مدرسه رمان نوشته شده‌اند کسب کرده‌ایم. خداراشکر کارها معمولاً دیده می‌شوند و خوانده می‌شوند؛ به خصوص در حوزه حرفه‌ای که ادبیات‌چی‌ها هستند. یعنی در محافل ادبی و جوایز ملی، توجهات خیلی خوبی به آثار ما کرده‌اند و این مایه مباهات ماست. اهمیت این اتفاق اینجاست که مدرسه رمان به عنوان جایی که دارد با نویسندگان جوان کار می‌کند، فقط سه تا جایزه از جایزه جلال دریافت کرده است. می‌خواهم بگویم اعتباری که وجود دارد با تکیه بر آثار به دست آمده است. با تکیه بر تبلیغات و اینها نبوده است، چون تبلیغات تا یک جایی جواب می‌دهد و بعد از مدتی متوقف می‌شود.

در ادامه این نشست تیمور آقامحمدی از نویسندگان خوب کشورمان درباره اهمیت رمان گفت: رمان شگفت‌انگیزترین و پیچیده‌ترین شکل روایت است که ما تا الآن می‌شناسیم. رمان‌نویسی یک امر کاملاً جدی و حساب‌شده است. از این منظر برگزاری دوره‌های رمان‌نویسی نیازمند یک ساز و کار کاملاً حرفه‌ای مبتنی بر فرآیند دقیق و تجارب اساتید صاحب‌تجربه است. مدرسه رمان اولین و تخصصی‌ترین مرکزی است که به امر رمان‌نویسی توجه می‌کند و ریشه‌دارترین نهاد فرهنگی است که دارد علاقه‌مندان به رمان‌نویسی را دور هم جمع می‌کند و از رمان و رمان‌نویسی می‌گوید. از این منظر فراخوان هفتمین دوره این مدرسه یک فرصت بسیار مغتنم برای کسانی است که در سن کار جدیِ ادبی و سابقه ادبی خوب دارند. یعنی در دوره جوانی خودشان قرار دارند و می‌خواهند همچنان پر تلاش وارد عرصه رمان‌نویسی بشوند.

این نویسنده درباره تعریف شهرستان ادب از «سابقه ادبی خوب» به عنوان یکی از معیارهای گزینش هنرجویان مدرسه رمان، توضیح داد: سابق ادبی که مدنظر مدرسه رمان است، یعنی کسانی که دوره‌های داستان‌نویسی را پشت سر گذاشته باشند، عناصر داستان را با موفقیت سپری کرده باشند، داستان کوتاه نوشته باشند، حتی مشغول نوشتن رمان باشند، در جوایز ادبی صاحب رتبه شده باشند، اما همچنان علاقه‌مند باشند که رمان را در یک فرایند کاملاً حرفه‌ای و زیر نظر اساتید به‌نام کشور دنبال کنند و هنوز این اتفاق برایشان نیفتاده است. باید تأکید کنم کسانی که صرفاً علاقه‌مند به داستان‌نویسی یا ابتدای آن هستند مورد نظر مدرسه رمان نیست، بلکه کسانی در این دوره پذیرش می‌شوند که اول راه نباشند و هم توانایی نوشتن رمان در یک فرایند ده ماهه را داشته باشند. این افراد می‌توانند سوابق ادبی خودشان را بفرستند تا برای انتخاب نهایی مورد بررسی قرار بگیرند.

تفاوت‌های دوره آموزشی شعر آفتابگردان‌ها و مدرسه رمان شهرستان ادب

آقامحمدی درباره تفاوت دوره‌های آموزشی شعر آفتابگردان‌ها که استعدادهای کشف‌نشده شعر را به دوره دعوت می‌کند با دوره‌های داستان‌نویسی مدرسه رمان که از استعدادهای کشف‌شده و باتجربه برای حضور در مدرسه رمان دعوت می‌کند توضیح داد: اگر با دوره آفتابگردان‌ها مقایسه می‌کنید، باید بدانید که سیاست آن دوره با مدرسه رمان متفاوت است. سیاست در دوره آفتابگردان‌ها این است کسانی که استعداد دارند جذب شوند و دوره‌های مقدماتی را بگذرانند. ضمناً دوره‌های آفتابگردان‌ها محصول‌محور هم نیستند، در صورتی که مدرسه رمان محصول‌محور است حساسیت‌های بیشتری دارد. ضمن اینکه باید توجه داشت صرف علاقه برای کسی که می‌خواهد رمان بنویسد، کافی نیست. من نمی‌توانم بگویم به رمان‌نویسی علاقه دارم و تمام. یکسری مقدماتی نیاز دارد که این مقدمات باید در آن سابقه ادبی وجود داشته باشد. باید توجه داشت که رمان‌نویس‌های حرفه‌ای هدف مدرسه رمان نیستند؛ کسانی هدف ما هستند که استعداد دارند، دوره‌هایی را گذرانده‌اند، تلاش‌هایی داشته‌اند، حالا می‌خواهند رمان اصلی خودشان را بنویسند. مدرسه رمان در این سلوک یک ساله به آنها کمک می‌کند با بهره‌مندی از تجربیات قبلی و تلفیق آنها با آموزه‌های جدید، اولین قدم جدی خودشان در داستان‌نویسی را بردارند.

مدرسه رمان استعداد نویسندگان را به فعلیت می‌رساند

در ادامه پاسخ به سوال قبلی درباره تفاوت دوره‌های آموزشی شعر و داستان، دکتر محمدمهدی سیار شاعر و مدیر دفتر پژوهش مؤسسه شهرستان ادب، اظهار داشت: کسانی که در دوره مدرسه رمان حضور پیدا می‌کنند، با اینکه تجربه دارند، ولی هنوز استعداد به نظر می‌آیند. یعنی استعداد آنها هنوز به فعلیت نرسیده است. کسانی که هنوز وارد جریان رمان‌نویسی جدی و حرفه‌ای نشده‌اند، استعدادشان به صورت کامل بالفعل نشده است. همانطور که ممکن است کسی در شعر برای خودش نظمی بنویسد و وزن و قافیه‌ای هم سر هم کند، ولی نمی‌توانیم به او بگوییم یک استعداد است. بردن این استعداد از مرحله‌ای به مرحله دیگر در یک دوره آموزشی، یعنی کشف استعداد.

آقامحمدی در ادامه درباره نحوه برگزاری هفتمین دوره مدرسه رمان توضیح داد: بعد از اینکه افراد رزومه‌های خودشان را برای شهرستان ادب ارسال کردند، ما تعدادی از آنها را گلچین می‌کنیم. مثلاً ۶۰ نفر را انتخاب می‌کنیم و می‌گوئیم این افراد برای ما طرح بفرستند. سابقه ادبی این افراد کنار طرح رمان‌شان گذاشته می‌شود و تک به تک مورد بررسی قرار می‌گیرند. در مرحله بعد، اگر در دوره هفتم قصد انتخاب ۸ هنرجو را داشته باشیم، ۱۶ نفر را انتخاب می‌کنیم. پس از این، این ۱۶ نفر در یک فرایند یک ماهه زیر نظر اساتید یک‌سری دوره‌های مقدماتی را می‌گذرانند، طرح خودشان را کامل می‌کنند و یک فصل از رمان‌شان را می‌نویسند. در این یک ماه استاد با قلم، نثر، شیوه، برخورد و رفتار این هنرجو با رمان آشنا می‌شود و می‌تواند با شناخت بهتری هنرجویان نهایی خودش را انتخاب کند. در نهایت از بین این ۱۶ نفر، هشت نفر نهایی را انتخاب می‌شوند و دوره یک‌ساله خودشان را می‌گذرانند. دو استاد، هرکدام بر ۴ هنرجو نظارت دارند.

چاپ ۲۳ اثر در ۷ دوره برگزاری مدرسه رمان

آقامحمدی در ادامه به بیان آمار و ارقام برگزاری دوره‌های مختلف مدرسه رمان پرداخت و افزود: در این شش دوره ما هزار و پنجاه نفر متقاضی داشته‌ایم. یعنی هزار و پنجاه نفر که دارای سابقه ادبی خوبی هستند، تقاضا دادند که وارد مدرسه رمان بشوند. همچنین تعداد طرح‌های ارسال شده تا امروز ۵۰۰ طرح بوده است. یعنی در شش دوره، به اضافه یک دوره مدرسه رمان کودک، ما ۵۰۰ طرح را دریافت کرده‌ایم. تعداد نویسندگان جذب شده در مدرسه رمان بزرگسال، یعنی نویسندگانی که آمده‌اند و در فرایند مدرسه رمان شرکت کرده‌اند، ۶۰ نفر بوده است. تا امروز ۶۰ اثر در مدرسه رمان بزرگسال به رمان تبدیل شده که از این ۶۰ اثر تعداد۲۳ رمان در نشر شهرستان ادب منتشر شده است حدود ۱۰ اثر هم در مراحل نهایی برای انتشار هستند. جدا از مدرسه رمان بزرگسال، ۱۲ رمان کودک هم داریم که در مراحل انتشار هستند که هشت اثر از این آثار سه جلدی هستند. در مجموع فکر می‌کنم تنها ۵ نفر از هنرجویان مدرسه رمان کتاب‌شان توسط شهرستان ادب منتشر نشده است. یعنی تقریباً همه هنرجویان مدرسه رمان به خروجی کتاب رسیده‌اند.

او درباره جوایز ملی آثار مدرسه رمان افزود: تعداد برگزیدگان در جوایز ملی هم ۷ اثر از ۲۳ اثر است که واقعاً عدد خیلی خوبی است. تازه ۴ اثر از این ۲۳ اثر را همین امسال چاپ کرده‌ایم. درواقع باید از ۱۹ اثری که امکان حضور در جوایز را داشته‌اند، ۷ اثر حائز رتبه شده‌اند. سه تا جایزه جلال بوده است به اضافه جایزه قلم زرین، جایزه پروین اعتصامی، جایزه شهید اندرزگو و جایزه شهید حبیب غنی‌پور.

فکر نمی‌کردیم بتوانیم رؤیا مدرسه رمان را محقق کنیم

محمدمهدی سیار دیگر مهمانی بود که در این مراسم به صحبت درباره مدرسه رمان پرداخت. او درباره ریشه‌های شکل‌گیری این مدرسه و چالش‌های آن گفت: زمانی که در آغاز دهه نود آقای عزتی‌پاک و دوستان‌شان در گروه داستان شهرستان ادب این ایده و رؤیا را آوردند و گفتند که باید فراتر از محفل‌ها و دورهمی‌های معمولی داستان‌نویسی به یک دوره آموزشی کاملاً حرفه‌ای برای رمان‌نویسی برسیم، این دستاوردها برای ما رویایی بود. چون ما قبل از آن دوره‌های داستان‌نویسی که عناصر داستان بگوید یا به صورت آموزشی مخاطب را تا حد نوشتن داستان کوتاه ببرد داشتیم، اما اینکه یک دوره منسجمی که هنرجو را بتواند به رمان‌نویس حرفه‌ای تبدیل کند وجود نداشت. ما هم فکر نمی‌کردیم در قالب یک مؤسسه با امکانات محدود بتوانیم این رؤیا را محقق کنیم. ولی بعد از اینکه کار راه افتاد و با دقت و تلاش دوستان پیش رفت، بیشتر با توانمندی‌های خودمان آشنا شدیم.

محمدمهدی سیار به اهمیت حفظ آزادی نویسنده در خلق اثر ادبی اشاره کرد و افزود: حقیقت این است که حفظ آزادی نویسنده در حین قرار دادن او در یک مسیر آموزشی یک کار بسیار دشواری است. یعنی شما به عنوان مسئول دوره و مربی و آموزش‌دهنده از هر طرف بوم که بیفتی، ممکن است آسیب ایجاد کند. اما دوستان از پسِ این نگرانی به خوبی برآمدند و توانستند یک کار کاملاً خلاق را با یک دوره آموزشی به خوبی تلفیق کنند؛ طوری که هم آموزش محقق شود و هم خلاقیت حفظ بشود. این نکته در رنگارنگی خروجی آثاری که در این دوره‌ها منتشر شده هم کاملاً مشخص است. یعنی ما کاملاً می‌بینیم که هرگز بوی سری‌کاری یا شکل هم شدن یا تحمیل یک فضای زبانی یا اندیشه‌ای بر نویسندگان مدرسه رمان نمی‌آید.

شاعر کتاب «حق السکوت» ادامه داد: اگر یادتان باشد درباره یکی از کتاب‌های موفق مدرسه رمان نقدهایی بود که چرا شهرستان ادب اجازه داده این صفحات چاپ شود. هجه‌های زیادی هم به شما شد، و همین مسأله نشان می‌دهد دغدغه ما حفظ اصالت قلم نویسنده است. همچنین نشان می‌دهد که ما معتقدیم کار خلاق بدون حفظ این اصالت، آزادی و آزادگی نویسنده ممکن نیست. داستان‌نویس خلاق برای اینکه بتواند پیشنهاهای فرمی و حتی محتوایی جدید بدهد، باید از دل خودش بجوشد و متن، متن خود او باشد. جالب اینکه همان کتابی که به او نقدهایی بود در نهایت برنده جایزه جلال شد و این نشان می‌دهد که نگاه مدرسه رمان به اصالت نویسنده جواب داده است.

سیار همچنین درباره فضایی که شهرستان ادب برای هنرجویان مدرسه رمان می‌آفریند و نقش آن در بروز و ظهور توانمندی‌های داستان‌نویسان ادامه داد: فضایی که ساخته می‌شود آنقدر خودش اصیل و عمیق هست که رویکردهای اصلی شهرستان ادب به صورت خودکار حفظ می‌شود. حالا رویکردهای ما چیست؟ رویکرد اصلی شهرستان ادب اولاً نوشتن ایرانی و بومی، دوم نوشتن با نگاه روشن و امیدوارانه، سوم همراه شدن با آرزوها و نیازهای این ملت و مردم و قرار گرفتن در امتداد تاریخی و فرهنگی ایران است. در عین حال که شاید احساس شود این مولفه‌ها قید و بند به حساب می‌آیند، من معتقدم خودشان راهگشا هستند برای نویسنده و به نویسنده ایده می‌دهند و می‌توانند پیش‌برنده باشند. شرطش این است که در یک فضای سالم و درست این اتفاق بیفتد.

او درباره ضرورت الگوگیری دیگر نهادهای فرهنگی و علمی و ادبی از مدرسه رمان اظهار داشت: من فکر می‌کنم مدرسه رمان نمونه موفق کار فرهنگی است که یک دهه استمرار داشته و موفقیت خودش را نشان داده است. این کار قابل الگوبرداری و قابل پیاده شدن و بارگذاری در دانشگاه‌های ما هم هست. اگر این ملاحظات و حساسیت‌ها و وسواسی که در مدرسه رمان هست حفظ شود، می‌تواند اتفاق مثبتی را در دیگر کارگاه‌های داستان‌نویسی رقم بزند. کما اینکه در خیلی از کشورهای دیگر نوشتن خلاق و یادگیری نویسندگی و رمان‌نویسی به عنوان یک مسیر دانشگاهی هم پذیرفته شده و این در ایران هم قابل انجام است، ولی دانشگاهی که در آن می‌توان به این خلاقیت‌ها رسید باید با دانشگاه‌های معمولی که ما الآن با آنها در ایران سر و کار داریم متفاوت باشد. متأسفانه دانشگاه ما هنوز به آن بلوغ و پختگی، و ایجاد آزادی و خلاقیت همزمان نرسیده که بتواند در ادبیات خلاق فضایی را فراهم بکند که هنرجو بتواند مسیر خودش را به خوبی از دل این چالش‌ها پیدا کند و پیش ببرد. الگوی مدرسه رمان می‌تواند این پیشنهاد را به دیگران ارائه کند.

رهبری گفتند خیالم از بابت رمان راحت شد

این شاعر و ترانه‌سرا با یادآوری دیداری که داستان‌نویسان با مقام معظم رهبری داشته‌اند، درباره امیدواری ایشان به مدرسه رمان و ابراز خوشحالی از آثار این مدرسه، ادامه داد: به یاد دارم در سال‌های اول دهه نود وقتی که این کار تازه آغاز شده بود، در دیداری که خدمت رهبری رسیده بودیم این ایده و طرح مطرح شد. خب ایشان شهرستان ادب را به شعر می‌شناختند. ما در حاشیه دیداری که مربوط به شعر هم بود گفتیم در رمان و آموزش رمان هم چنین کاری را آغاز کرده‌ایم و این کار برای ما جدی است. ایشان گفتند خوب است که شروع کرده‌اید ولی این کار خیلی سخت است. چون مزیت نسبی ما همیشه در شعر بوده است، ایشان هم اظهار کردند که این مسیر مسیر دشواری است. اما بعد از چند سال وقتی با جمعی از رمان‌نویس‌هایی که بیشترشان هم فارغ‌التحصیل‌های مدرسه رمان بودند خدمت ایشان رفتیم و ایشان آثار را دیدند و صحبت دوستان و دغدغه آنها را شنیدند، گفتند الآن خیال من از حوزه رمان راحت شد. این خیلی مهم است که یک رهبری که به چم و خم کار آگاه است و می‌داند که این کار چقدر سخت است، به این نظر تازه برسد که می‌شود در این حوزه کار کرد و به موفقیت رسید. در پیامی که رهبری برای کتاب «پس از بیست سال» دادند هم اصطلاح «یک رمان واقعی» را به کار بردند. و این جزو معدود رمان‌های ایرانی بود که رهبری بر آن تقریض نوشتند و این کتاب هم از محصولات مدرسه رمان است.

نسبت رمان ایرانی با روایت و قصه‌گویی در ادبیات کلاسیک

تیمور آقامحمدی با اشاره به پوستر هفتمین دوره مدرسه رمان و نسبت آن با نظامی گنجوی، اظهار داشت: ما پوستر فراخوان هفتمین دوره مدرسه رمان را با الهام گرفتن از هفت پیکر نظامی طراحی کردیم. این هفت گنبدی که توی پوستر می‌بینیم الهام گرفته از هفت پیکر نظامی است. این پوستر رویکرد ما به روایتگری را نشان می‌دهد. در سنت ادبی ما روایت و قصه‌گویی مهم بوده است و این مسأله در مدرسه رمان هم برای حائز اهمیت است. ما قبلاً هم نشست‌هایی در مدرسه رمان برگزار می‌کردیم که در آن جهان رمان، جهان رمان ایرانی و نسبت‌شان با همدیگر را می‌سنجیدیم. از جمله کسانی که در آن دوره‌ها بررسی شد همین جهان نظامی بود و نسبتش با رمان. چون ما برای اینکه رمان ایرانی خلق کنیم، نمی‌توانیم از گذشته و میراث ادبی خودمان چشم برداریم. نظامی هم یکی از درخشان‌ترین میراث‌های ادبی ماست که می‌تواند به رمان امروزمان کمک کند.
۱۵ اسفند آخرین مهلت ثبت‌نام در مدرسه رمان در دو پایگاه اینترنتی شهرستان ادب و مدرسه رمان

آقامحمدی در پایان درباره مهلت، نحوه ثبت‌نام و چگونگی برگزاری مدرسه رمان، بیان کرد: مهلتی که ما برای ارسال سوابق ادبی تعیین کره‌ایم تا تاریخ ۱۵ اسفند ۱۴۰۱ است. همین‌جا از همه کسانی که حس می‌کنند سابقه ادبی دارند دعوت می‌کنم در دو پایگاه اینترنتی مدرسه رمان و سایت شهرستان ادب ثبت‌نام کنند. بعد از ثبت‌نام متقاضیان و انتخاب نهایی هنرجویان، آنها حدود ۱۰ ماه زیر نظر استاد به کامل کردن طرح رمان‌شان می‌پردازند. در طول این ده ماه هنرجویان به صورت هفتگی با اساتید در ارتباط خواهند بود و هر دو هفته یکبار هم به صورت حضوری همدیگر را خواهند دید. ما دسته کم شش همایش یک روزه هم برگزار خواهیم کرد که در آن همایش‌ها از اساتید بیرون از مدرسه رمان دعوت می‌کنیم و آنها در سرفصل‌های مختلف کلاس خودشان را ارائه خواهند کرد. حتی اعضای قبلی مدرسه رمان هم می‌توانند در این همایش‌ها شرکت کنند. امیدواریم هفتمین دوره مدرسه رمان نیز مثل دوره‌های قبلی موفق باشد و آثار خوبی از دل آن به جامعه ادبی کشور تقدیم شود.