اعظم عظیمی که رمانش با نام «غمسوزی» برگزیده شانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد شد، درباره اهمیت این جایزه به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: جایزه جلال در کشور ما به این دلیل که ادوار مختلفی را پشت سر گذاشته و قطعاً در این سال‌ها تجربیات بسیاری را در جهت رشد و ارتقای خود کسب کرده، جایگاه ادبی بالایی در کشور دارد. از طرفی اهمیت یک جشنواره و رویداد ادبی را برگزارکنندگان آن، به‌ویژه هیئت داوران و هیئت علمی که نظارت بر برگزاری جشنواره را دارند تعیین می‌کنند و در واقع بر این اساس است که مخاطبان به این جشنواره اعتماد می‌کنند و به نتایج آن دل می‌بندند. در طی این سال‌ها داوران و هیئت علمی جایزه ادبی جلال هم از نظر تخصص و هم از نظر تعهدشان بسیار شناخته شده‌اند و این در اهمیت جشنواره بین مخاطبان ایرانی بسیار تاثیرگذار است. نویسنده‌ای که به نوعی مهر تایید جامعه هیئت علمی و داوران شناخته شده پای کارش می‌خورد، هم نسبت به خودش اعتماد کسب می‌کند هم مخاطب این اعتماد را نسبت به او پیدا می‌کند و در رشد وی تاثیرگذار است.
این نویسنده درباره وضعیت رمان در کشور نیز عنوان کرد: یکی از نکات مهم درباره رمان این است که نویسنده‌ها باید بیشتر به خودشناسی اهمیت دهند. منظور از خودشناسی هم خودشناسی فردی هم خودشناسی فرهنگی است. خودشناسی فردی به این معنا که نویسنده بتواند، خود، دغدغه‌ها، امیدها، یأس‌ها و هر آنچه که مربوط به نویسنده به عنوان یک نمونه از انسان ایرانی وجود دارد را بشناسد. چون ما برای مخاطب ایرانی می‌نویسیم و مشت نمونه خروار است، پس برای اینکه نوشته‌های ما به کار انسان ایرانی بیاید، خودشناسی بسیار کمک می‌کند. مسئله دیگری که درباره خودشناسی مهم است خودشناسی فرهنگی است به این معنا که نویسنده بداند به چه فرهنگی تعلق دارد، این فرهنگ چه چیزی را از گذشته به ارث برده، چه چیزی در آن جریان دارد و چه فرصت‌ها و تهدیدهایی برای فرهنگ آن جامعه وجود دارد.
این منتخب جایزه جلال همچنین تأکید کرد: نویسنده باید بتواند نسبتی بین خودشناسی فردی و خودشناسی فرهنگی برقرار کند تا در مجموع فردیت حاصل شود. رمان به هر حال به نوعی حاصل فردیت نویسنده است یعنی نویسنده باید به یک دیدگاهی از جهان، زندگی و انسان رسیده باشد و این فردیت به این معنا، حاصل نمی‌شود مگر اینکه نویسنده خودش و جهان اطرافش را بشناسد تا بتواند به یک ارزیابی دست پیدا کند و بتواند پیشنهادهایی به مخاطب ایرانی ارائه دهد. این گونه رمان می تواند برای خود نویسنده هم راه گذشت از مسائل باشد. به علاوه اینکه در رمان می‌توان پیشنهادهایی به مخاطب ایرانی داشت و ارتباط با مخاطب را حفظ کرد و در قالب رمان به او برای حل مسائل کمک کرد.
عظیمی در توضیح کتاب برگزیده خود در جایزه جلال گفت: «غمسوزی» به مسئله رنج در زندگی بشر می‌پردازد و سوالاتی که از گذشته‌های دور ذهن انسان را درباره رنج و رابطه آن با خدا درگیر کرده مورد بررسی قرار می‌دهد. از نظر ماجرا هم رمان غمسوزی داستان زندگی مرد جوانی به اسم فرهان است که در کودکی پدرش را در جنگ از دست می‌دهد و به همراه مادرش آواره و در مشهد ساکن می‌شود. رنج های زیادی را از سر می‌گذراند تا به سنی که در کتاب آمده می‌رسد و مسئله اصلی او این است که بین رنج‌هایی که متحمل شده با وجود خداوند و مهربانی و لطف او چه نسبتی می‌تواند پیدا کند.
وی افزود: کتاب غمسوزی به گفته داوران جایزه جلال زبان پیراسته و پخته‌ای دارد و بدون اینکه سخت‌خوان باشد مخاطب را از نظر ساختار زبانی خودش هم سرگرم می‌کند. در بحث شخصیت‌پردازی هم توانسته شخصیت‌هایی را خلق کند که خواننده با آنها ارتباط برقرار کند و با آن همدلی و همدردی کند و نسبت به سرنوشت آنها حساس شود. شاخصه دیگر این رمان، پرداختن به دغدغه رنج در زندگی است که رنج‌ها چه تأثیری در زندگی بشر دارد، چطور می‌شود با آنها زندگی کرد و آنها را از سر گذراند. غمسوزی از نظر پیرنگ و ماجراهایی که دارد هم می‌تواند رمان سرگرم کننده‌ای برای مخاطب باشد و او را دنبال خود بکشاند.
این نویسنده درباره تأثیرگذاری جایزه جلال گفت: آن طور که تجربه سال‌های گذشته جایزه جلال و بزرگان دیگری که این جایزه را دریافت کردند نشان می‌دهد، این است که جایزه جلال در دیده شدن کتاب‌ها کمک کرده است چون وقتی کتابی از آزمون بررسی داوران و نظارت هیئت علمی سربلند بیرون می‌آید خود به خود اعتماد مخاطب را هم جلب می‌کند.